انسان را موجودي جستجوگر دانسته‌اند، آدمي وقتي حقيقتي را به دست مي‌آورد، آرامش مي‌يابد. از اين روست كه پژوهش و پژوهشگري در طول تاريخ بشر استمرار يافته است. انسانها بدون آن كه از پژوهش خود سودي حاصل كنند آن را محقق مي‌ساختند. وقتي آدمي در برابر سوالي قرار مي‌گيرد كه حتي دانستن آن به لحاظ مادي با ندانستن آن مساوي است، چنين جوابي مي‌تواند او را آرام كند كه انسان همواره جوياي شنيدن و يافتن است.

پژوهش به معنايي كه گفته شد به هيچ وجه حيطه خاصي را نمي‌شناسد، بلكه تمام سئوالات بشر را شامل مي‌شود. از اين روست كه آدميان در هر حادثه‌اي پژوهش را سرلوحه كار خود قرار داده‌اند. اين پژوهش از زمان خلقت آدم تا به امروز وجود داشته است، اما در برهه‌هاي خاصي از زمان اين پژوهش معاني و مبادي مختلفي يافته است؛ دست كم پژوهش در حوزه معارف بشري به دو صورت بكار رفته است: پژوهش به معناي مصطلح امروزي كه ريشه‌هاي آن به اوايل قرن 16 برمي‌گردد و به دنبال اين تغييرات در فسلفه و علم نيز تغييراتي بوجود آمد و امور زير مورد توجه قرار گرفت.